HET ZUIDEREILAND TEN VOETEN UIT...

Op woensdag 24 februari was het dan alweer zo ver om Lake Tekapo en zijn prachtige omgeving te verlaten voor het stadje Dunedin... Maar deze ochtend wilde we eigenlijk ook wel genieten van de enige echt gegarandeerde Olympisch gouden medaille die Nederland zou gaan halen, namelijk die van Sven Kramer op de 10000 meter... In ons hostel geen tv, dus wij na ons ontbijtje en de bijbehorende koffie toch maar even op zoek naar een café of hostel met wel een tv met de Olympische Spelen op... We belandden uiteindelijk precies op tijd voor de rit van Sven bij het Lakefront Lodge Backpackers om de Olympische Spelen te volgen... Helaas was het schaatsen niet op... Wij balen natuurlijk! Op het moment dat we in de auto wilden stappen, liepen we Sabine Wiegel tegen het lijf, de jongedame met wie we een aantal gezellige dagen in Keri Keri hadden doorgebracht, bij Coen en Esther de Wolf... Na een kort babbeltje zijn we toch maar door gegaan naar de auto... Ritje naar Dunedin voor de boeg... Omdat we toch wilde weten wat Sven gedaan had, belde Perry even naar broederlief Pascal... Die vertelde dat Sven gediskwalificeerd was vanwege een fout van Gerard Kempkers... Wij dachten dat ie zat te dollen, maar hij bleef volhouden en uiteindelijk beseften we dat het waar moest zijn... Meteen twee chagrijnige koppen in de auto... Wat een kutzooi! Het rijden was een goeie afleiding van de agressie af en toe... Hopelijk geen snelheidsboete ;) hahaha... Laptopje met muziek aan hielp ook wel enigszins... In het stadje Timaru zijn we even gaan lunchen bij ons favoriete lunchrestaurant :P en verderop in Oarama nog wat drinken gekocht met een zekske snuupkes erbij natuurlijk!!! Zo'n 20 km voor Dunedin vroeg ik Perry om het stuur over te nemen van me... Niet rijdend natuurlijk, hahaha!!! Maar goed, ik dus weer ff bijrijder, wilde ook wel ff relaxen voordat we er waren... We waren al snel in het stadje... op het eerste oog niet echt heel bijzonder... Echt studentenstadje en de stadskern was wel mooi... Wat wel erg opviel ook waren de enorm steile straten... Na een korte detour vonden we dan toch ons hostel: “Hogwartz” genaamd... Mooi, schoon, relaxed, gemoedelijk... Na kort acclimatiseren besloten we om de TV-lounge in te gaan... Geen OS mogelijk... Wel veel DVD's... Het werd dus weer een DVD-avondje, hahaha... Toen wij gingen zitten zaten er net een jongen een meisje die een film op zetten: Dead Poets Society, met Robin Williams in één van zijn glansrollen... Perry vond het niets, dus die lag na 30 minuten zo ongeveer te pitten en besloot om de film aan de binnenkant van zijn ogen vanuit bed te bekijken... Tegen zessen maakte ik hem wakker... Twee DVD's voor de avond geleend, voordat we boodschappen gingen doen... Makkelijk vandaag... Eerst een lekker “suupke” en daarna een pizza'tje erin geknald... De pizza lekker voor de buis opgegeten, toen we de film “Oceans Eleven” gingen bekijken... Deze toch wel klassieker had vriend Perry nog nooit gezien... Heel apart, voor een casino-bezoeker... ;) … Hij vond hem zeker wel mooi, dus goeie keuze van mij dacht ik zo... Daarna ff potje kaarten... Ron (57, Can) kwam ons vergezellen... Deze toch wel ietwat aparte man op leeftijd, was een goeie partner aan de kaarttafel... Keer wat andere praat is ook niet verkeerd hè... Om 22.45 uur vonden we het tijd voor “Old School”... Zo slecht, dat ie goed is! De “zaal” zat dan ook vol met Ron, een engelse dude van een jaar of 25, een aantrekkelijke Canadese van ongeveer die leeftijd, Ron, een Zwitserse jongedame van eind 20 en Perry en ik natuurlijk... Lachen gieren brullen! Na afloop van die film gingen de meeste naar bed... De Zwitserse schone had nog de film Dirty Dancing bij zich... Het was al twaalf uur geweest... Wat doen we? Gewoon kijken dus! Ach, altijd goed om weer keer te zien, kun je weer met de vrouwen meepraten hè... ;) … De film liep op zijn einde, toen er een Ierse kerel en een Duitse dame binnen kwamen met nog twee films... We kozen uiteindelijk voor toch wel één van de beste films die ik ken, de “Shawshank Redemption”... En zo is het dan ineens 4.30 uur, een toch wel mooie tijd om naar bed te gaan... En nog steeds alcoholvrij, hahaha... Gaan we ook minstens een week volhouden!
De volgende dag om 11.20 uur klaarwakker en tijd voor een lekkere douche! Ontbijtje gedaan en de auto in, op naar Baldwin Street, de volgens de Nieuw Zeelanders steilste straat ter wereld! En na het binnerijden van de straat, zijn wij allebei ook overtuigd van deze bewering! Nondejuu, wa'n straat... Goed voor de conditie om die elke dag te voet of per fiets te beklimmen! Foto's maken... Oh nee, Perry is de camera vergeten... Toch jammer :P maar dan gaan we morgen gewoon ff terug voordat we naar Milford Sound gaan... Na dit mooie stukje weg, maar weer terug gegaan naar Hogwartz... Van daaruit eigenlijk ook maar meteen weer verder, te voet de binnenstad bekijken... Veel vrouwelijk schoon... Aangezien er van de 20000 studenten in Dunedin, ongeveer 15000 van de voor ons goede geslacht zijn, kwamen we bijna ogen tekort toen we een bakje koffie op het Octagon (achthoekig plein in binnenstad) deden... Daarna gewoon rondgewandeld, over marktje heen, door wat winkelstraatjes... Niets bijzonders verder... Toen zag ik een sportschool staan: “Les Mills Dunedin”... Voor Perry en mij wel een reden om te gaan kijken, aangezien we beide bij “LACO De Beemd” (gratis reclame is nooit weg natuurlijk) hebben gewerkt en ze daar ook met programma's van Les Mills werken... Even een korte uitleg voor de leken onder jullie: Les Mills is de oud-burgemeester van Auckland die enorm sportief is... Hij heeft een sportschool opgericht om de gezondheid onder de bevolking te stimuleren... Naast het gewone fitness, heeft hij met zijn team van specialisten diverse programma's ontwikkeld die geschikt zijn als groepslessen... Op dit moment zijn er wereldwijd meer dan vijf miljoen mensen die gebruik maken van zijn programma's... En wat voor een sportschool dit was? Ongelofelijk groot en goed georganiseerd... Kunnen ze bij de Beemd zeker heel veel van leren... Met meer dan 15 instructeurs in dienst en een gigantisch oppervlak was het voor ons echt een verademing om dit te zien... De begane grond met een café waar ze alleen “gezonde” dingen verkochten, genaamd “Reload”, een overzichtelijke receptie, een grote cardiofitnesszaal overlopend in het krachthonk... Dan de eerste etage, met allereerst een spinningzaal met 40 fietsen... Een gym, beetje ingericht op boksen e.d. Een kleine zaal voor groepslessen, een saunastudio en een doorgang naar massage en fysiotherapie ruimtes... Etage twee, met een hele grote zaal geschikt voor groepslessen, die doordeweeks overdag gebruikt wordt als kinderopvang... Zodat de moeders van Dunedin ook gewoon zorgeloos kunnen sporten... De derde etage tenslotte, heeft echt een gigantische grote zaal voor de groepslessen, waarbij ook de nieuwe releases gedaan worden... Minstens net zo groot als twee gymzalen... Indrukwekkend geheel... Op elke verdieping tevens ook voldoende kleedruimte en douchefaciliteiten voor mannen en vrouwen... Fantastisch voorbeeld voor een sportschool! Na de rondleiding zijn we nog wat verder door de stad gelopen en uiteindelijk bij een poolcentrum aanbeland, waar we besloten naar binnen te gaan.... Grote hal met meer dan 20 pooltafels... Allebei een flesje cola erbij en spelen maar! Perry was dit keer nagenoeg gelijkwaardig aan mij, maar uiteindelijk wist ik het toch winnend af te sluiten, met 3-2, al zal Perry wel zeggen dat ik vals gespeeld heb... Degene die mij kennen weten dat ik zoiets nooit zou doen, toch?!?!?!?! Na deze gewonnen wedstridj was het tijd om Hogwartz weer te bezoeken... Stevige wandeling hoor, goed voor kuiten en bovenbenen... Maar goed, mijn conditie is zeer slecht, dus dit is goed voor me! Bij terugkomst in het hostel zijn we weer ven gaan zitten voor de volgende week, om de hostels te boeken in Queenstown en Wanaka... Eerst een voorselectie maken, en daarna aan het bellen geslagen... Perry slaagde bij zijn eerste poging bij onze eerste keuze voor Queenstown: “Southern Laughter; Sir Cedrics”... Het was mijn beurt om het “Purple Cow” hostel in Wanaka vast te leggen, want na een aantal pogingen (in gesprek) ook lukte... Accommodaties voor komende tijd dus weer vastgelegd, om voorlopig weer even zorgeloos voort te kunnen ;) hahaha! Na kort internet was het weer boodschappentijd... Naar de Countdown voor onze maaltijd: “Lasagna di Courgette”... Degene die benieuwd zijn naar deze overheerlijke schotel van Callie's hand, kunnen alvast boeken bij Jeanneke Callaars, vanaf half juli... Hahaha! Terwijl Perry en ik bezig waren met de voorbereidingen van deze overheerlijke ovenschotel, stond er een “nieuwe” jongedame naast me in de keuken, volop met me te flirtten... Daar ben ik uiteraard niet vies van... Na wat korte intense blikken, kwam ze later voor een praatje terug... Ze wilde graag Nederlands leren... Ik was nog met eten bezig, maar Perry kon haar al wel helpen... Ik natuurlijk af en toe wat zinnetjes influisterend... De leukste vond ik zelf eigenlijk deze wel: “Mag ik bij jou op schoot komen zitten als we straks film gaan kijken...” Tja, op deze momenten zou ik graag het bloed van mijn maat Luuk V in mijn aderen hebben stromen... ;) :P ;) :P Maar goed, het blijf eigenlijk alleen bij flirtten die avond, tussen Nadine (20, D) en mij... Heb wel haar nummer gekregen, dus wie weet wat er nog gebeurd in de nabije toekomst, want ze blijft wel een tijdje in NZ... Toch nog afgesloten met een filmpje: “Anchorman”... Wederom goedkoop vermaak, hahaha! Even na twaalven tijd om naar bed te gaan... Morgen lange rit voor de boeg, all the way naar Milford Sounds... Via Baldwin Street natuurlijk!
Wekker gezet om 7.50 uur.. Paar keer snoozen en om 8.15 uur eruit... Nooit meteen opstaan natuurlijk, maar rustig en relaxed wakker worden in bed ;) hahaha! Om 8.45 waren we, na een heerlijke douche, klaar om te gaan... Baldwin Street here we come!!! Nu wel met camera, hahaha! Paar foto's geschoten van deze steilheid ten voeten uit en toen snel weg uit Dunedin en op naar Milford Sounds!!! Perry achter het stuur, ik in de relax-mode... Beetje saaie weg... Bij het stadje Gore (nee, niet vernoemd naar de Amerikaanse politicus Al, en ook zeker niet naar die ene misselijke gast van de toppers) even lunch verorberd en ik het stuur over genomen... Nog steeds een saaie weg in het begin, maar hoe dichter we bij de bergen kwamen, hoe mooier de scenery werd... In Te Anau, zo'n 120 km voor Milford, nog een bakkie koffie gedaan met een notentaartje... Altijd lekker! Lekker in het zonnetje gezeten... Genieten hoor! Wa hebbe we 't toch slècht!?!?! :P:P:P De noodzakelijke boodschappen gedaan daar, omdat er in Milford geen winkel is, en weer op weg naar onze dagbestemming, de Milford Sound Lodge... In de “Eenzame Planeet” staat de weg van Te Anau naar Milford Sounds beschreven, als adembenemend mooi en vol prachtige “kodak-momenten”... Daar is geen woord van gelogen, echter is het moeilijk om het gevoel dat we erbij hebben vast te leggen op een plaatje... Al moet ik ook toegeven dat het ons soms verdraaid goed gelukt is!!! ;) Maar ja, wij zijn dan ook behoorlijk goed hè! (AHUM)... Het meer waar we langs rijden, Lake Te Anau, ligt direct naast de bergen... De vele stroompjes die erop uitkomen zijn werkelijk waar fantastisch om te zien... Oprecht genieten dus... Paar keer gestopt onderweg voor de foto's en dan weer verder... Dan zijn we eindelijk bij ons hostel voor die avond, Milford Sound Lodge... Prachtig gelegen tussen de regenwouden (niet tropisch, wel regen) en de bergen... Superlocatie in the middle of nowhere! Er is maar één nadeel, en dat zijn de “sandflies”... Kleine op fruitvliegjesjkende beestjes die je helemaal kapot steken met jeukende bultjes, erger dan de ergste muggenbult! Het is een best groot hostel, ook met kampeerplaatsen erbij... Er is verder niet veel te doen, maar er heerst geen slechte sfeer... Ik ben die avond weer even gaan zitten om, zij het nog wat globaal, mijn doelstellingen en plannen voor de toekomst in kaart te brengen... Iets waar ik de komende tijd toch vaker voor wil gaan zitten... Heb Perry er ook paar keer overheen laten kijken en hij geeft me dan meestal positieve respons... Ook even buiten gewandeld om het hoofd te legen... Nog even met Canadees stelletje gesproken buiten, maar de overlast van de sandflies werd te gortig, dus weer terug naar binnen... Eten gemaakt en in de keuken nog gebabbeld met een Amerikaans stel van achterin de 30-er jaren en twee Franse jongedames van begin 20... Niets bijzonders verder... Na het eten nog lekker potje zitten kaarten en iets na twaalven naar bed toe... Morgen staat de cruise over de Milford Sound op het programma... Één van de meest bezochte toeristische natuurattracties van de wereld, met meer dan 500.000 bezoekers per jaar... En dat voor een land met vier miljoen inwoners... Niet slecht dus, hopen we...
Om 9.30 opgestaan en ontbeten... Rond tienen naar de parkeerplaats van de boottochten, op ongeveer 5 minuten van het incheckpunt... Dat inchecken ging uitermate soepel, en al snel mochten we de boot op voor onze ruim twee uur durende cruise over de Milford Sound! Het regent hier ongeveer 300 dagen per jaar, met een maandelijkse neerslag van zo'n 6-8 meter!!! En dan denken we soms in Nederland veel regen te hebben... Maar zoals in ons oude geliefde Nederland ook gezegd wordt (of is het Brabants??? Nog beter...): “Ge krijgt, wa ge verdient!!!” Dus jullie begrijpen het al, het zonnetje scheen de hele dag!!! Hahahahahahahaha!!! Geluk bij een ongeluk, want ik ben met mijn stomme kop mijn regen-/windjack vergeten in Christchurch... Maar godallejezus, wat is die cruise prachtig! Het achtste wereldwonder denk ik! Mooie wolken om de bergtoppen, de zon op de helling en in het water, zeehondendie je ziet rusten op de rotsen, dolfijnen die met de boot meezwemmen... Wat kan de natuur toch gaaf zijn!!! Het leverde in totaal meer dan 100 foto's op, waar ik natuurlijk een selectie uit heb moeten maken voor jullie ;) :P :) :P ;) Op de boot kwamen we Harrie de Bruijn tegen, een relexte kerel uit Best (27)... Beetje mee gebuurt op de boot, en afgesproken om die avond samen een hapje te gaan eten... Na terugkomst in veilige haven, hebben Perry en ik eerst onze overnightcruise over de Doubtful Sound bevestigd... Die staat op 1 en 2 maart gepland... Even nog langs de Milford Lodge om onze (vergeten) levensmiddelen op te halen en door naar Te Anau... Het inchecken in het nieuwe hostel verliep wederom vlotjes... Even een powernapje gedaan (schijn je slimmer van te worden lazen we op het internet)... Gebeld naar Christchurch of ze mijn jas gevonden hadden... Dat werd gelukkig bevestigd... Maar ik had er wel eentje nodig voor de cruise op Doubtful Sound... Want daar regent het zo mogelijk nog vaker dan in Milord... En de komende dagen werd er slecht tot zeer slecht weer voorspeld... Even in een sportzaakje gekeken voordat we gingen eten... Twee optionele jacks gezien... Eerst maar ff eten... Morgen kopen... Daarna naar de Italiaan gelopen met Harrie en Perry... Lekker hapje gegeten voor weinig geld... Pizza is altijd goed hè... Daarna nog met Harrie mee naar zijn hostel gegaan voor wat serieuzer kaartwerk, hahahaha... Was gezellig! Kan ook niet anders met mij erbij natuurlijk :P hahaha! Bijtijds naar huis om te gaan slapen... Het duurde ff voordat ik de slaap te pakken had, maar uiteindelijk was hij weer vast als vanouds...
Vlak voor twaalven eruit, heerlijk uitgerust weer! Kutweer buiten, zoals voorspeld... Ontbijtje, bakkie leut, geen verandering in het weer... Toch leuk uitzicht vanaf balkon van het hostel over Lake Te Anau... Daarna rustig het dorp in gegaan, om de jas te kopen... Aangezien ik ook uit mijn andere casual korte broek gescheurd was (nee, dit keer was het gewoon de ouderdom van de stof die door was en dat ik toen nog ergens achter bleef haken, maakte de broek unfixable), bleef er ook een broek in het gat van mijn hand hangen... En omdat het shirt van de All Blacks in mijn maat hier slechts $120,- was ipv $180.- heb ik die ook nog maar gekocht... Dat wilde ik toch nog doen op het einde van de reis, voor “ons vader” en mezelf, dus ik kan hem maar vast hebben, niet dan... Beetje armer dan vooraf ingeschat keerde we terug uit de winkel... Toen wilde we de plaatselijke bieb ff opvrolijken met onze komst, maar die was helaas gesloten... Dan maar de kroeg in voor een bekske koffie en een potje poolen... De eerste keer dat Perry van mij gewonnen heeft in een wedstrijdje poolen... Het werd uiteindelijk 6-4 voor hem... Pak ik hem de volgende keer hopelijk wel terug... hahaha... Hoezo prestatief ingesteld ;) hahaha! Terug naar het hostel en onze dagboeken weer wat bijgewerkt... Zoals je merkt valt dat niet mee, als je zoveel meemaakt... Beetje tv kijken tussendoor... Uurtje internet... Time flies... Etenstijd... Beide weer geen zin om te koken... Chinezen dus! Het smaakte wel, maar het is toch anders (minder) dan de oude vertrouwde “Bamboo” om maar niet te spreken van de Wok... Maar goed alternatief als je zelf te lui bent om te koken, en niet duur... Bij terugkomst was het maar weer kaarten... Niet voor noppes, maar voor “Triviantkaartjes”... Als je won, kreeg je een kaartje... Alle vragen stellen aan elkaar en kijken hoeveel we er weten... Valt niet mee met de Australische versie... Maar toch zijn we nog best intelligent als we de reacties van sommige mede-hostel-bezoekers mogen geloven... De uiteindelijke “winst” was nu wel voor mij, met 15-13... Daarna nog even internettijd met het thuisfront... Weer beetje bijkletsen... Iets over enen naar bedje toe... En morgen naar Doubtful Sounds, voor een overnight Cruise!!!
Om 9 uur klaarwakker, maar nog ff liggen luieren, odmat de douche bezet was... Toen hij vrij was zijn we beide zsm gedoucht en uiteindelijk ruim voor tienen klaar om uit te checken... Om 11.30 even lunchen bij de Subway en de tassen in orde maken voor de cruise... Om twaalf uur waren we in Manapouri waar we moesten inchecken... Van daaruit begon de cruise met een tochtje van een uur over Lake Manapouri naar de zogenaamde “westarm”van het meer, waar ook het powerstation zit (16% van alle NZ energie)... Daar een 45 minuten over land met een busje naar de zogenaamde “Deep Cove” waar de “Fiordland Navigator” op ons lag te wachten... Mooi bootje... Na zo'n twee uur over de rustieke Doubtful Sound gevaren te hebben, legden we het anker uit in een wind- en golfvrije baai... Daar werden de twee bootjes te water gelaten voor een nature-tour over het water... Ook kon er met de kano op uit getrokken worden... Perry ging in het bootje... Ik bleef op de grote boot... Beetje babbelen met de vriendelijke bemanning... Erg leuk! Zeker Lynette ;) hahaha... Bij terugkomst van de kano's en de bootjes, na ongeveer 45-60 minuten, mochten degene die het wilden ook het water in om te zwemmen... Nu moet ik er wel bijvertellen dat het water in Doubtful Sound ongeveer 15 graden is deze tijd van het jaar... Dat is dus krimpen geblazen, voor sommige lichaamsdelen die ook wel als edele delen beschouwd worden... Maar dat maakt niet uit natuurlijk... De purser vertelde dat er bij de cruise van de dag ervoor slechts vier personen zijn gaan zwemmen... Dat moesten wij natuurlijk overtreffen... Aan Perry en mij lag het niet... Met ons waren er nog een vijftal anderen bereid om mee te water te gaan... Wie zou er als eerste gaan denk je? Kan er maar eentje zijn natuurlijk... Als daredevil number one ging ik op de rand van de boot staan, op zo'n 3 meter hoogte... Met een elegant uitgevoerde zweefduik ging ik te water.... Woehoeeeeeeeeeeeeeeeeeewwwwwwwwwwwwwwwwwww!!!!! Koud in het begin, maar lekker na 2 seconden... Het water uit en Perry te water met een Salto Achterwaarts, ofwel backflip... Kutzooi... Dat moet ik ook kunnen... En ja hoor, toen iedereen geweest was, ging ik nog een keer staan... Durf ik het nog? Heb het al zovaak gedaan vroeger... Maar toch... Ach ja, schijt aan! Gewoon gaan met die banaan! Het was een beetje een grove uitvoering, maar ik deed hem wel gewoon! Nog afgesloten met een Dodenvalletje, waarbij ik de mensen op de boot een gilletje hoorde slaken toen ze dachten dat ik met mijn buik op het water zou kletsen, hahaha... Maar natuurlijk heb ik betere controle dan dat... ;) :P ;) :P ;) De anderhalve salto was misschien stoerder geweest, maar die doe ik de volgende keer wel, hahaha! Terug op de boot was er een luid applaus van de toeschouwers voor Perry en mij... Altijd leuk natuurlijk! Lekker onder de douche daarna en bij terugkomst op het dek stond de pan soep al klaar voor ons... Lynette was de tafel aan het dekken en was geïnteresseerd in ons potje “pesten”... Ze bleek zelf voor 50% Nederlands te zijn (al spreekt ze het niet)... We beloofden om het haar alter te leren... Heerlijk tomatencrèmesoepje op, met verse groente erdoor... Beetje gegratineerde kaas erop en smullen maar! Complimenten aan de chef... Maar ook de complimenten aan ons van verschillende vooral oudere mensen op de boot voor onze capriolen bij het te water gaan vlak voor de soep... Altijd leuk om te krijgen natuurlijk! Na de soep gingen we met het schip naar het uiteinde van het Fjord... Daar ligt een rots met daarop een “New Zealand Fur Seal”-colonie... Eigenlijk zouden deze beesten geen seal (zeehond) maar sealion (zeeleeuw) moeten heten, maar iemand heeft besloten dat ze toch maar zo heten, hahaha... Heel mooi zicht op de rots, met de wildere Tasman Zee op de achtergrond en het rustgevende van het Fjord op de achtergrond... Nog even met de boot gaan zeilen... Heerlijk gevoel van vrijheid geeft dat! Schitterend! Niet veel later werden we naar binnen geroepen voor het eten... Lynette was degene die het in goede banan moest leiden... Ik maakte nog een leuke opmerking naar haar en volgens mij vindt ze ons wel okee, hahaha! Er stond een magnefique buffet opgesteld voor ons, met keuzes uit diverse salades, warme aardappelsoorten, rijst, vlees, vis en vegetarische gerechten... Voor elk wat wils... Echt superlekker allemaal (heb natuurlijk alles geproefd)... Het toetjesbuffet dat volgde was ook fantastisch, met zoetigheid en hartigheid... Smullen hoor! Het kost wa (namelijk $360,-) maar dan hedde ok wa!!!!! Na het eten zijn we lekker gaan kaarten met onze Amerikaanse roomies David en Mike... Lekker paar pilskes erbij... Chillen... En om half één ongeveer naar bed... Want morgen om 7 uur gaat de wekker... De motor van de boot start dan namelijk weer, hahaha!
Om iets voor half acht zat ik dan al aan het ontbijt... Croissantje... Scrumbled eggs, bacon, baked beans, rösti.... Heerlijk! Zo lust ik mijn ontbijtjes wel... Had eerst nog ff mijn verhaaltje bijgewerkt voordat ik het fantastische maaltje verorberde... Ondertussen waren Perry en de twee Amerikanen er ook al bij komen zitten... Na het ontbijt gingen we even buiten genieten van de mooie natuur om ons heen... Toen het toch wat frisser werd, zijn we binnen gaan kaarten... Oud en vertrouwd pesten, hahaha! Op een gegeven moment werden we door de “nature guide” van de cruise naar buiten geroepen... Het was tijd voor de “Sound of Silence”... De motor van de boot ging uit... Iedereen werd vriendelijk verzocht geen foto's te maken en gewoon te genieten... Soms zelfs met ogen dicht, werd gezegd... Het was zo enorm rustgevend.. Zo “peaceful”... Alleen het geluid van het kabbelende water, het geruis van de bomen op de kant, het vallen van het vocht van de watervallen en soms een verdwaalde vogelkreet... Fantastisch gewoon!!! Even momentje voor je innerlijk!!! Daarna gingen we toch vrij snel terug naar binnen, waar de kaarten nog op ons lagen te wachten... Na een paar potjes was daar ineens Lynette, de leuke jongedame met Nederlandse roots die op de boot werkt... Ze wilde leren pesten! En wij hadden beloofd het haar te leren... Zo gezegd zo gedaan natuurlijk! Ze pikte het snel op en aangezien ik achter haar zat, was ik meteen de lul, hahaha :P hahaha! Ze pestte er flink op los... Een Kiwi-stelletje uit Whangarei en hun dochter van 14 zaten aandachtig te kijken en ook een ouder Nederlands stel uit Arnhem was toeschouwer... Veel gelachen en gekletst tijdens het kaarten... Het was echt gezellig... Perry ging even naar buiten om de Pinguïns te zien en te fotograferen... Ik bleef met Lynette zitten kletsen... Vertelde dat wij naar Queenstown gingen na de cruise, tot zondag... Zij vertelde dat ze met collega's Gus (22) en Nicola (20 (ook leuk vrouwtje)) vrijdag naar Q-town kwam om haar verjaardag te vieren met een Bungi-jump en een feestje daarna... Ik zei haar dat het leuk zou zijn om daarna met ons mee op stap te gaan... Vlak voordat we aankwamen bij ons uitstappunt, kwam ze met een briefje met daarop haar telefoonnummer... Hopsakee, dat komt goed dus vrijdag... ;) Hopelijk :P hahaha! Na 45 minuten in de bus en een uurtje in de boot over het meer heen waren we bij de parkeerplaats... We hadden onderweg veel gekletst met moeder en dochter van het Kiwi-stel en met een Engels stelletje... Tenslotte ook nog met de Nederlanders uit Arnhem... Tijd vloog voorbij... Maar goed, op naar Queentown nu!!! Dus de auto in en op pad... Slechts 168 km, dus goed te doen... Onderweg bij het gehucht Five Rivers gestopt voor een hapje eten... Daarna weer door... Rond 3 pm ingecheckt in ons hostel, Southern Laughter... Het was voor ons beide tijd voor de kapper hadden we besloten.. Mijn haar was namelijk alweer minstens een cm lang en Perry was al ruim 2 maanden niet meer gegaan... De aardige Poolse kapster begon met mijn “wet shave”, want ik wilde weer een keer helemaal gladjes... Ik kreeg korting van haar omdat het haar eerste keer was... Hahaha! Altijd mooi meegenomen toch! Daarna Perry met een nieuwe frisse look... Kunnen we er tegen hier, hahaha! Daarna nog even het stadje bezichtigd en wat rondgelopen... Onszelf getrakteerd op een pilsje... Daar ook potje pool gespeeld... Dat was van zo'n bedenkelijk niveau dat we snel de moed opgaven... Terug naar het hostel... Verhaaltje bijwerken... Perry douchen, ikke mijn Nevis Bunji Jump geboekt voor morgenmiddag en daarna zelf gedoucht... $250,/ voor een val aan een stuk elastiek vanaf 134 m hoogte... Klinkt dat niet gaaf mensen?!?!?!?!?!?!?! Voor mij in iedere geval wel!!!!!! Zo'n zin in! Maar goed, dat komt in het volgende verhaaltje wel naar voren denk ik! Hahaha! Wij klaargemaakt voor het stappen die avond... We zouden op kroegentocht gaan... Eerst ff een wereldberoemde Ferg-Burger gegeten... Errug lekker!!! Daarna naar de “Worldbar”... Daar zou de kroegentocht beginnen namelijk... We waren wat vroeg, dus we dronken een biertje en waagden nog een poging tot poolen... Na de 3 potjes pool en twee biertjes, besloten we om aan de “wereldberoemde” cocktails te beginnen, die ze hier serveren in theepotjes! Goed idee moet ik zeggen.. Goeie cocktails ook... Ik heb er 3 op... Tis krèk vruchtensap, hahaha ;) Perry voelde zich toen niet helemaal lekker... Was wat duizelig in de kop... Hij besloot niet mee te gaan op de kroegentocht en terug naar het hostel te gaan... Ik ging ook niet op kroegentocht, want er waren te weinig aanmeldingen... Jammer... Maar wel op stap, met de Engelse Georgina en haar neef en hun Duitse vriend... Erg gezellig... Naar de Winnies... Daar begonnen ze net met Speeddaten toen we binnen kwamen... Wij natuurlijk ook meedoen... Hilarisch! Wat heb ik gelachen... Zaten nog paar leuke mooie meiden bij ook... En mijn humor viel wel in de smaak... Verder veel gedronken die avond, veel gedanst... Een aantal oude bekenden tegen gekomen... Ouwehoeren... Volop flirten... Gescoord? What happens in NZ stays in NZ, hahaha! Nee, scoren daar doe ik niet aan... Maar heb wel een paar Facebookaccounts en telefoonnummers overgehouden aan de avond... Tegen 5 uur was ik terug bij het hostel... Perry ff wakker gebeld om de deur te openen... En in een diepe slaap gevallen!
Morgen is het dus Bungi Dag voor mij...
Zoveel zin in!!!
Jullie lezen het wel in mijn volgende verslagje!!!