Ik noem het “Relactionating”...

Van Rotorua naar Taupo, naar Waitomo, naar New Plymouth...

De combinatie tussen de woorden Relaxing, Action, Fascinating is mijn nieuwe woord Relactionating... Zeer toepasselijk voor de afgelopen week...
Maar goed, dit verhaal start dus ongeveer waar het vorige geëindigd is... Rotorua... Lekker uitgeslapen vandaag en op wat vroeg sms-verkeer na vond ik het nodig om tot 12 uur uur met de oogjes gesloten te liggen... Perry was vandaag wel om 8.30 opgestaan aangezien hij ging raften... Ik had dit al gedfaan en aangezien mijn finaciële situatie niet toereikend was om dit nog een keer te doen besloot ik maar te “rusten”... Hij had geen spijt van mijn advies om dit te doen, was een goeie ervaring voor hem zei hij... 's Middags niet veel gedaan als beetje gechilled en geouwehoerd met de andere lui in ons hostel... Filmpje opgezet, “the 40-year-old Virgin”... Perry halve tijd liggen slapen terwijl ik redelijk vaak een glimlach op mijn mond had en af en toe wat woorden wisselde met een Engels meisje dat ook op de bank was komen zitten... We hadden inmiddels een paar smsjes van en naar Marlieke (kamergenote in Paihia) gestuurd en ze zou die avond bij ons komen eten... Gezellig! Helaas wilde het weer die dag niet echt meewerken en ging het behoorlijk te keer in Rotorua... Donder, Bliksem (met zelfs een inslag in onze straat) en hevige regenval teisterden dit stadje vandaag... Toch wist een doorweekte Marlieke de weg naar ons te vinden en gingen we gezamenlijk shoppen en koken en eten... Heel gezellig allemaal... Potje kaarten na het eten... John vergezelde ons en een tweetal Aussies even later ook... Aangezien Perry Marlieke naar huis zou brengen met de auto kon ik al wel een paar biertjes pakken... Perry was een kwartiertje weg met Marlieke, kon dus niet veel gebeurd zijn, hahaha... ;) :P ;)
Tegen de tijd dat Perry terug was schoven ook twee Duitsers aan... Tina (25, PLORK) en Lothar – it's all in the name- (32)... Het drinktempo gaat omhoog en we gaan ouderwets kaartje blazen... Omstreeks 2 uur AM komen er ook nog 2 blonde dames binnen, net terug van het stappen... Ze blijken niet alleen aantrekkelijk maar ook nog eens Zweeds te zijn... Louisa en Anna (23)... Ze komen erbij zitten en bier, wodka en wijn vloeien rijkelijk over de tafel... Onze laatste dag wordt dus goed gevierd hier, hahaha! Leuke bijkomstigheid: Louisa heeft geen groot vocabulaire, want veel meer dan “Cheers” en “Let's get naked in the spa” komt er niet uit... Over ideale vrouw gesproken, hahaha! Uiteindelijk is de drank bijna op en besluiten we het advies van Louisa maar op te volgen: Iedereen naakt in de spa omstreeks half vier 's nachts... Rond vijf uur zijn we toch maar gaan slapen... Of er nog opzienbarende dingen gebeurd zijn? Ik weet het niet meer ;) :p :) :p ;)
Na een korte maar vaste nachtrust stonden we om 9.30 uur op om uit te checken... Wonderbaarlijk genoeg voelden we ons best fit... We hebben eerst even het hostel voor de komende dagen in Taupo geboekt en zijn daarna nog ff voor wat souvenirs op pad gegaan in Rotorua... Zelf heb ik 2 shirts gekocht... En een portemonnee, want mijn oude “Club van 101+”-dingetje was behoorlijk vergaan... Afscheid genomen van Chris, de eigenaar van Crash Palace en op weg naar Taupo... Uurtje later arriveren we in de Rainbow Lodge... Supervriendelijke spontane Ierse jongedame die ons verwelkomt... Jill (25) is haar naam... Lijkt zo op eerste oog wel relaxed hostel... Lopen ook wel wat skôn vrollies rond, dus moet goedkomen, niet dan?!?!?! Eerst ff middagdutje gedaan en toen maar naar de Ierse pub Mulligan's gegaan op advies van onze hostelvrouwen... Hapje gegeten en drankje gedaan... Potje Pool gespeeld... Afzakkertje wezen pakken bij de Elements Bar... Persoonlijk was ik vooral de boel aan het observeren terwijl Perry de dansvloer onveilig maakte... Aangezien de uitsmijters nauwelijks optraden, heb ik tot twee keer toe zelf een paar dreigende passen richting een tweetal kerels gedaan toen ze toch wel behoorlijk irritant bezig waren met het lastigvallen van een paar jongedames... Kan ik dan toch niet laten hè... Verder gelukkig niets bijzonders gebeurd... Op weg naar huis nog ff een Hot Dag naar binnen gehapt en lekker gaan slapen... Was onze kamergenoot minder blij mee verwacht ik :P
De 29ste van januari stond vooral in het teken van Perry kan ik wel zeggen... Na een relaxte morgen gingen we iets voor 12 uur het office binnen van het hostel om wat info in te winnen voor wat activiteiten die we wilden plannen... Skydiving, Vissen en de Tongariro Crossing... Het vissen ging niet op de manier die wij zelf voor ogen hadden, dus dat laten we even varen (per ongeluk een leuke woordspeling, gebeurt me anders nooit hoor)... De Tongariro Crossing geboekt voor de dag erop... En toen de Skydive... Ik wist al dat ik het niet mocht doen, maar Perry, die hoogtevrees heeft, wilde het toch eigenlijk stiekem wel doen... Claire (Schotse, 26), die dienst had in het hostel, belde direct op of er nog plaats was die dag... En ja hoor... Om 12.05 uur werd er gebeld en om 12.50 uur zou Perry worden opgepikt door de Skydivemaatschappij... Geen tijd voor nadenken, maar gewoon ff iets eten en gaan met die banaan... Perry stond vrijwel direct te shaken en met zweethandjes... Maar hij is wel gegaan en heeft er geen enkele spijt van... Je kunt er ook op zijn weblog over lezen als je dat nog niet gedaan hebt: hurrydownunder.waarbenjij.nu , op zich best de moeite waard... Om 15.30 was ie terug met een Big Smile op zijn gezicht die er de komende 48 niet vanaf viel... Supervette foto's en een filmpje ervan... Kost wa, mar dan hedde ok wa!!! Natuurlijk volgens oud-Brabants gebruik gevierd met een pilske... Boodschappen gedaan... Lekker maar simpel gekookt... Beetje chillen in hostel... Perry uiteindelijk potje poker gespeeld met andere hostelgenoten en ik internet gezeten... Rond 12 uur naar bed want vroeg eruit voor de Tongariro Crossing...
Op zaterdag 30 januari om 5.30 uur in de ochtend gaat de wekker... Beetje vroeg, zeker voor mijn doen, maar alles voor het goede doel hè... ;) … Rustig opstaan, ontbijtje, toilet maken, spullen pakken en de poort door om op de bus te wachten... Wat een timing! Wij stappen door de poort heen en de bus komt net voor rijden! Het is 6.15 uur nu... Instappen en wegwezen dus... Nog paar andere hostels langs en op weg naar de startplaats... Iets na acht uur zijn we er dan, de Mangetepopo Carpark... Na de eerste foto's en wat kletsen met andere busreizigers staan we op het punt om te vertrekken als ik ineens een zwoele vrouwenstem mijn naam hoor roepen... Het blijkt Marine (Fr) te zijn, die ik nog ken van mijn eerdere verblijven in keri Keri en Yaping House... Ze is samen met Dan (VS) en zijn vriendin op pad dit weekend... Wat is de wereld toch klein... Na een kort gesprekje begonnen Perry en ik tegen half negen toch maar aan de trip... Voor degenen die het niet weten, de Tongariro Crossing staat bekend als de mooiste one-day-hiking-trip van Nieuw Zeeland (volgens de ratings) en duurt gemiddeld 7 uur... Lengte bijna 20 km en sommige stukken van de weg zijn behoorlijk stijl te noemen... Maar goed... Wij zijn grote jongens, dus het moet geen probleem zijn voor ons... Vanaf de parking tot aan de Mangetepopo Hut is het allemaal behoorlijk goed te doen... Oook het daaropvolgende stuk naar de zogenaamde “Soda Springs” is goed te doen... Net na de Soda Springs begint het misschien wel zwaarste deel van de route, de beklimming van de “DEVILS STAIRCASE”... Relatief kort stuk in afstand, maar aangezien de hoogtelijnen op de landkaart hier akelig dicht bij elkaar liggen, is het stijgingspercentage aanzienlijk te noemen... Het kan dus met recht een “helse”klim genoemd worden!!! Zeker als je zo'n lekkere gezonder rechterknie hebt zoals in mijn geval, gecombineerd met een beregoeie (kroeg)conditie (dus....), een “makkie” te noemen... GODNONDEJUU!!!! Ik ben echt zovaak half dood gegaan in dat stuk... Eerst schoten de kuiten een beetje vol, maar dat was nog wel vol te houden... Maar het gevoel dat ik in mijn bovenbenen voelde na een aantal helse stukjes is werkelijk waar onbeschrijfelijk.... Ik wist niet dat ik zo snel zo hard kon verzuren!!! Voor degenen die ooit bij Blauw Geel onder dhr Adje P. getraind hebben: Zijn conditietrainingen zijn echt peanuts vergeleken met deze helling... Confronterend ook voor me, dat mijn conditieniveau echt gedaald is tot onder nul... En dat voor een “sportman”... Perry heb ik maar vooruit gestuurd, want dit was een klim waarin je duidelijk je eigen tempo moet pakken en op tijd moet rusten om op adem en krachten te komen... Krap uurtje na mijn start aan de devils staircase was ik dan boven... Totaal kapot! En we moesten nog maar een km of 13,5, dus dat viel allemaal wel mee, hahaha! Gelukkig voor mij dat het eerstvolgende stuk vlak liep, of zelfs vals plat omlaag... Konden mijn benen toch weer beetje opladen... Het plateau liep naar de South Crater... Mooi stukje om te lopen... Soort van woestijnachtig... Toen weer redelijk stijl omhoog richting de Red Crater... Zeker niet zo erg als de Devil's Staircase, maar soms toch echt wel een karwei voor mij om de zwaartekracht te bedwingen... Bovenop bij de Red Crater, het voor ons hoogste punt van de trip, was het uitzicht fenomenaal te noemen... Aan de ene kant het plateau... Aan de andere kant Mount Doom van de Lord of the Rings Trilogie (of eigenlijk Mount Ngauruhoe) en aan de kant waar wij heen gingen de prachtige Emerald Lakes... Prachtig blauw/groen/turkoise water... De afdaling was behoorlijk stijl... Je kon het eigenlijk niet lopen, kwam ik na 2 stappen al achter... Hahaha, ik viel gelijk op die dikke reet van me! De volgende stap weer bijna... Komisch om te zien hoeveel mensen er onderuit gingen daar... Perry en ik keken de techniek af van iemand die dit waarschijnlijk niet voor de eerste keer deed... Het was een soort van skiën... Je nam sprongen en landde dan met twee voeten naast elkaar en dat wisselde je dan om rechts en links zeg maar... Zoals bij skiën dus... Ging lekker snel... Tijdens de afdaling paar oudere mensen geholpen die wat angstig omlaag gingen... Apprecieerden ze enorm... Na die afdaling moesten we weer wat klimmen naar de Central Crater... Dit stukje wordt ook wel Mount Tongariro II genoemd (de tweede top)... Daarna ging het eigenlijk alleen nog maar bergaf... Tot aan de Ketetahi Hut was het nog wel goed te doen en leuk te noemen... Maar de laatste twee uur... Pffffff.... Boring As, zoals ze het hier zeggen... Van de hut tot aan de Ketetahi Carpark was echt gewoon KUT!!! En het duurde nog twee uur ook... Alleen maar bergaf... Saaie uitzichten, omdat het steeds hetzelfde was... Die twee uur leken wel een halve dag... Sommige mensen bleven we tijdens de wandeling maar tegenkomen... Best grappig aangezien iedereen er hetzelfde over leek te denken... Tijdens de wandeling natuurlijk de nodige foto's gemaakt, zullen jullie onder mijn verslag ook wel zien denk ik, hahaha... Na 6 uur en 15 minuten waren we dan op de eindbestemming... Best snel gegaan nog, ondanks mijn slechte conditie en het feit dat we het op ons gemakkie gedaan hebben... Half uurtje wachten op de bus... Heerlijke feeststemming in de bus daarna... Iedereen lag te dippen, hahaha! Anderhalf uur later waren we terug in ons hostel... Lekker gedoucht, worde weer mens van ;) hahaha! Geen zin om te koken die dag, dus wij ff downtown Taupo gegaan voor een authentieke Italiaanse Pizza... Het werd een pizza bij restaurant Milano... Voor de mensen uit Veghel die dit lezen, nee, ze hadden geen kebab-luik... Wel goeie pizza gegeten! Bij terugkomst in hostel een paar flesjes bier gedronken... Het animo om op stap te gaan was niet heel groot, dus Perry en ik hebben wat bierspelletjes gedaan... Ik scheen de hele tijd te moeten drinken, maar of dat winnen of verliezen is mag ieder voor zich uit maken... Eindelijk waren er een paar lui die mee op stap wilden... Ik wilde nog steeds wel, maar Perry had het gehad... Hij dus naar bed en ik op stap... Samen met Tom (20 Eng) Richard (21, Zwe), Paul (19, Can) en Angie (21 N-Ier) gingen we eerst naar de Mulligan's... Daar beetje lopen dollen met o.a. Kerry (30, Eng) en Kerry (26, Ier)... Heel gezellig maar niets aparts... Toen nog een pintje wezen pakken bij de Finn's... Later ook nog de Elements bezocht... Leek die nacht wel immuun voor bier te zijn... Rond twee uur vond ik het mooi geweest en liep ik met de dames Anna (23, Du) en Yu-Ri (32, Jap) mee terug naar het hostel... Nog ff afzakkertje gedaan met de Japanse dame... Grappig om haar gebrekkig Engels te horen... Uiteindelijk net na 4.30 uur gaan slapen... Ruim 23 uur op geweest, dus mooie tijd dacht ik zo...
Opgestaan om 12.15 uur... En aangezien ik helemaal geen last van spierpijn en kniepijn had (AHUM) hebben we deze dag niet heel veel uitgevoerd... Beetje rond het hostel hangen en genieten van de aantrekkelijke dames die gearriveerd waren... Kon slechter dacht ik zo... Lekker naar de Pak'n Save gegaan om te shoppen voor onze BBQ die avond... SMSjes uitegewisseld met Coise die nu ook in Taupo was, om die avond een biertje te doen... Te veel vlees gekocht en te veel salade gemaakt... Vlees kon voor de volgende dag, dus in de koelkast ermee... Wat doen we met de salade... Aangezien er 4 aantrekkelijke Nederlandse jongedames aanwezig waren, bood ik hen de rest van onze salade aan... En ze vonden het heerlijk... Ja, ook de salade!!! ;) Beetje nog gechilled buiten... Toen bakkie koffie gepakt en stroopwafel, en gevraagd of we de Nederlandse dames mochten vergezellen aan tafel... In ruil voor een stroopwafel kregen we toestemming... Hahaha! Na een tijdje gezellig gebabbeld te hebben, ook maar voorgesteld aan elkaar... Gerbricht (Friesland), Doret (19, Maastricht), Laura (Geffen/Tilburg) en Marloes (Heesch/Tilburg)... Leuk, spontaan, vriendelijk en alle vier ook zeker knap te noemen... Helaas gingen ze na de thee/koffie allemaal al vroeg naar bed toe... Perry en ik zijn nog naar de Mulligan's gegaan maar was niet veel bijzonders... Behalve dat we gezellig gekletst hebben met Coise en haar vriendin Lynette (29, Hilversum)... Bij terugkomst nog broodje knakworst naar binnen laten glijden en slapen maar...
En dan is het al weer februari... Wakker worden... Ontbijten... Douchen... Potje kaarten... Pak'n Save... Buurten met de meiden... Drie van de vier zaten te wachten op de skydive... De vierde had geen plannen... Dus wij vroegen of Doret zin had om die middag met ons mee te gaan naar de natural hot springs... Dat wilde ze wel... Hadden we ook afgesproken met Coise en Lynette... Toen ik die ging ophalen met de auto, vroegen ze of ik ook nog langs het Urban Retreat Hostel wilde gaan om nog een leuke blondine op te pikken... Jetske was haar naam... Leuke spontane griet ook... En ook zeker een JA ;) hahaha! Wij dus met zijn zessen naar de hotsprings in een inham van de Waikato River... Mooi fenomeen, zeker als je het kan delen met 4 prachtige jongedames! Na anderhalf uur hebben we iedereen afgezet bij hun hostel en zijn we zelf ook lekker gaan douchen enzo... De avond bestond v erder uit kaarten, chillen, buurten, eten, kaarten, chillen, buurten, kaarten... Van uurtje of 10 tot 11 lekker buiten gezeten met Martin (Zwi), Jan (Tsj), Paul (NL), Michael (GB,33) en een oudere kiwi-man... Goeie grappen werden er over de tafel gesmeten... Af en toe kwamen Jill en Joy en Claire van het hostel ook nog ff buurten bij ons... Na elven nog wat kaartspelletjes gedaan, Asshole en Shithead... Half een naar bed toe... Mooi geweest weer...
Op dinsdag rond half elf opgestaan... De meiden doen de tongariro crossing vandaag, dus die zien we helaas niet overdag... Wat boodschapjes gedaan in town... Naar de naaister (twee broeken kapot), naar de drogist (neusstrips tegen snurken), naar de kapper, naar de Subway... Heerlijk ontspannen... Terug in hostel lekker wezen douchen... Ik eerst, toen Perry... Perry aan het douchen en ik raak in gesprek met Marieke (24, Zwijndrecht/Groningen/Utrecht) nadat ik een wasje heb opgezet... Ze is gaan reizen nadat ze haar studie Bewegingswetenschappen afgerond heeft... Wel een aantal raakvlakken dus... Leuke, sportieve jongedame... De lucht die de hele dag redelijk bewolkt was, trok open dus Marieke gaat ff informeren of een skydive nog mogelijk is en ja hoor! Weg is ze... Ondertussen wasje en droogje bijhouden... Plan opgepakt om vanavond de Quiznight van Mulligan's mee te doen... Eerst ff eten kopen voor een goeie bodem, hahaha... Soepje, stokbroodje met worst en brie... Heerlijk simpel maar verdomde lekker! Helaas gaan de Nederlandse meiden niet mee naar Mullies maar Marieke wel en ook Michael en James (26, VS) vergezellen ons... In de kroeg sluiten later ook Dominik (20 D), Angelique (19, D) en Laura (19, D) aan in ons team... Heel gezellige avond werd het, maar de quiz was echt wel pittig te noemen... We werden uiteindelijk 9de van de 18 deelnemende teams... Nadat iedereen van ons team op de Nederlandse delegatioe na al naar huis was gegaan besloten wij om nog een dansje te wagen in de Elements... Lekker met zijn drietjes achter de meiden aan... ;)... ja dus ook Marieke ja... ;) … Morgen naar Waitomo, waar Perry en ik allebei heel veel zin in hebben... Om 3.30 uur naar bed... Weer korte nacht dus...
Uitchecken vandaag in de Rainbow Lodge... Om 9 uur opgestaan, lekker ouderwetse bruine jongens weggelegd en ontbeten... Beetje rondhangen en daarna afscheid nemen van Jill, Joy en Claire, die zichtbaar emotioneel werden van ons vertrek... De auto in en op naar de Waitomo Caves... Rond 1 PM checken we in bij Juno Hall hostel... Vrijwel direct onze activiteit geboekt voor de volgende dag... Dure grap van $215 dus The Black Abyss should better be good ;) :P ;) :P ;)
Volgens de brochure en de hostelmedewerkster is het een gegarandeerd succes! We shall see... ;) Hostel is behoorlijk relaxed... Midden in de natuur, rustieke omgeving... Heerlijk... Zwembadje erbij, wat helaas te vies is om in te zwemmen vinden Perry en ik.. Perry gaat ff plat op de kamer en ik besluit op de bank te zitten... Daar knoop ik kort gesprekje aan met Fabienne (20, Zwi)... Leuk meisje om te zien... Ff op de bank in slaap gevallen... Perry lag er ondertussen ook bij op een andere bank... Lekker lam wezen dus, hahaha... Tot onze ergernis waren er nog twee Nederlandse \gasten meer... Auke en Jeffrey, twee enorme sukkels die het bloed onder onze nagels vandaan haalden... Gewoon niet uit te leggen irritante dudes... Zou op zich niet erg zijn als er een keer eentje per ongeluk tegen mijn vuist aanliep zeg maar... Ff wezen douchen en toen ik terug kwam van mijn douche zaten Fabienne, die twee Nederlanders en twee leuke Engelse meiden samen te kaarten... Claire en Hayley heten ze... Claire vroeg me of ik zin had om mee te doen... Uiteraard dames! Perry kwam er na zijn douche ook bij en we hebben tijdje zitten kaarten... Toen werd het tijd voor boodschappen... De meiden vroegen of ze met ons mee konden rijden naar Te Kuiti, het dorpje waar ze wel een supermarkt hebben... Na ons eten ff afwassen en toen dat gebeurt was wilden we buiten gaan zitten voor een koffie, toen Hayley en Claire een film opzetten... De Lion King!!! Wie houdt er niet van!?!?!?! Wij wel dus wij gingen gebiologeerd mee zitten kijken... Heel erg grappig als je ziet dat er uiteindelijk 13 volwassenen naar de Lion King zitten te kijken, hahaha! Sommige zelfs met een traantje af en toe... Na de film gingen Hayley en Claire helaas naar bed... Er werd een nieuwe film opgezet... Perry en ik gingen zitten kaarten... Niet veel later gingen er twee andere meiden naast ons zitten kaarten... Namen weet ik niet... Uiterlijk was niet verkeerd... Ze hadden vooral hele mooie “ogen” zeg maar... Maar goed, na paar potjes apart van elkaar zijn we uiteindelijk toch maar gewoon samen gaan kaarten... Nadat zij ook naar bed gingen kwam Fabienne nog even mee kaarten... Iets voor twaalf uur was het bedtijd... Klaarstomen voor de volgende dag...
Ik kon de slaap niet vatten tot na 3 uur, dus toen de wekker om 8 uur ging was ik niet heel vrolijk... Wel direct eruit, spullen pakken, uitchecken, ontbijtje doen en om 8.45 uur naar “The Legendary Black Water Rafting Co”... Net na 9 uur worden we welkom geheten door onze gidsen Alan en Neil... Na wat uitleg over wat The Black Abyss inhoudt, krijgen we onze wetsuits, schoenen en helm uitgereikt... Groepsfoto voor vertrek en hopsakee het busje in... Kort ritje... Korte wandeling... Korte uitleg over wat er eerst op het programma staat... Abseilen in de grot... Maar voordat we dat gaan doen moet er eerst geoefend worden zodat iedereen veilig kan beginnen aan zijn of haar abseil... Dus op de helling oefenen hoe het systeem werkt... Voor mij een eitje, wel vaker gewerkt met outdoor-equipment... We zaten in een groepje met Canadees koppel Jim en Jan (begin 50), Bo en Lucy (VS, eind 20), James en Kathy (Signapore,32/31)... Het wachten op de abseil in de grot duurde best lang, maar het loonde de moeite van het wachten... Perry ging als één na laatste en ik sloot de rij... Afdalen een een touw in een grot naar 35 meter diepte is echt wel kicken... Zeker omdat de grot in een soort zandlopervorm loopt... En het gat in het midden slechts zo groot is dat ik er ook echt maar net doorheen paste, hahaha! Verder verliep dat erg vlot allemaal... Allemaal beneden en weer wat uitleg over de grot en wat er ging volgen... Na een korte wandeling was er een “Flying Fox”, een soort van kabelbaan over een stroompje heen... Kicken om te doen, maar wel wat kort, die 15 meter... Had langer en sneller gemogen, maar onze Signaporese vrienden scheten nu al 7 kleuren stront, hahaha! Wat hierop volgde was een mooie wandeling door de Limestone Caves... Toch weer echt ff wat anders dan de mergelgrotten die we in Nederland kennen ;)... Echt vet was ook de geologische uitleg die de gidsen ons gaven... We werden naar de rand van de afgrond gedirigeerd waar de gidsen ons een lekkere warme hot-choc voorschotelden vergezeld met een energiebar... Dat ging er wel in! Na de energiebreak lagen de rubberbanden klaar voor het Black Water Rafting... Komt eigenlijk neer op peddelen door het ondergrondse riviertje zittende in een rubberband... Geen stroomversnellingen of andere stoere dingen, maar gewoon relaxed.... Eerst bij de start ff van de rots af springen van 3 meter... Daarna een slang vormen met zijn allen en stroomafwaarts als een slang in de rubberbanden... Door prachtige, adembenemende stukken waar de ontelbare Glowwurms tegen de grot aan geplakt zaten... Fenomenaal stukje natuur kun je wel stellen! De gidsen gaven weer uitleg over waarom er glowwurms hier zaten en ergens anders niet, maar ook waarom ze gloeien en waar ze van leven... Erg interessant stukje biologie... Meerwaarde voor de trip dus... Niet alleen actief maar ook educatief dus! De terugweg in de rubberbanden was individueel... In de wederom prachtige gloeiwormen-atmosfeer was dat geen straf te noemen... Banden weer terug omhoog gooien naar een gids en te voet verder... Het eerste stukje was erg goed begaanbaar... Daarna moesten we even stoppen en gaf de gids op een interactieve manier aan dat het volgende stuk wat oneffen en gevaarlijker werd... Opletten waar je gaat staan dus... De leukste stukken waren het zogenaamde “Drunken Man's Path”, de glijbaan en het stukje waar we echt moesten proberen te rotsklimmen om de zogenaamde “Deep water Pool”... Na deze cave-adventures was er weer tijd voor een versnapering... We kregen warme ranja (best goed te drinken) en een stuk chocolade... We vervolgden onze weg door een aantal smalle, krappe en lage stukjes grot... Op een kruispunt aangekomen, werd er gevraagd of we de gemakkelijke weg links of de leuke, moeilijkere weg rechts, met daarin wat watervalletjes die we omhoog moesten klimmen... Dit was meteen ons laatste deel van de trip... uiteraard kozen we allemaal voor de leuke/moeilijke weg... Heb niet voor niets betaald natuurlijk, dus maximaal avontuur!!! De eerste waterval was de moeilijkste... Relatief gezien, want volgens mij was ik behoorlijk snel en makkelijk boven... Aangezien ik steeds de rij sloot kon ik natuurlijk ook zien hoe andere het soms erg lastig hadden... De tweede en derde waterval waren nog steeds leuk maar toch wel iets minder uitdagend te noemen... Het waren wel Kodak-momenten die helaas niet werden vastgelegd... Bij terugkomst bij de bus kreeg ik de complimenten van Neil, een van de gidsen, dat hij niet verwacht had dat het mij allemaal zo gemakkelijk af zou gaan... Ik gaf hem de volgende woorden mee: “Don't judge a book by it's cover, dude!” Best grappige dubbele lading van die woorden, aangezien zijn hele lichaam onder de tattoo's gecoverd was ;) hahaha! Na het busritje terug en het teruggeven van de wetsuits volgde er een heerlijke warme douche en in het café mochten we genieten van een heerlijke romige tomatensoep met een bagel... Knapten we allemaal weer van op! Het was ongeveer 2 uur toen... Wij terug naar het hostel, spullen uit de koelkast gepakt en de auto ingestapt... Op naar New Plymouth... Helemaal vergeten om de CD met foto's te kopen... Dus ik achter het stuur... Rijden, rijden, rijden... Tanken bij Piopio... Wisselen van chauffeur... En na 55 km zeg ik tegen Perry: “Kut, we zijn die CD met foto's vergeten of niet!?!?!?!?!” We kijken elkaar aan en besluiten om terug te rijden... Voor de $20 konden we de foto's niet laten liggen want het was toch het bewijs voor ons Caving-Adventure... Uiteindelijk dus 112 km omgereden voor die CD-rom hahaha! 180 km van Waitomo ligt New Plymouth... We hebben afgesproken dat we bij Leo Baas en zijn vrouw Pauline kunnen en mogen blijven slapen... Rond 6 pm zijn we aan de rand van NP, maar we weten niet precies waar we moeten zijn... Wij bellen hem op en hij komt ons oppikken waar we staan... Wij achter hem aan gereden en eenmaal bij zijn mooie optrekje aangekomen worden we zeer gastvrij en vriendelijk ontvangen door Leo en Pauline en hun drie kids, Nico (13), Anton (11) en Jos (9)... Het eerste biertje wordt vrijwel meteen geopend en in de avond staat er een heerlijke KIWI-BBQ op het programma... Steaks, Burgers, Salade, Turks brood met kruidenboter.... Kon slechter, hahaha! Lekker nagetafeld met Leo en Pauline, onder het toeziend oog van Mount Taranaki... Rond 12 uur naar bedje toe... Lekker goed bed en slapen als een os...
Na een heerlijke nachtrust in het rustieke en relaxte New Plymouth besloot ik dat het om 11.30 uur welletjes was en kwam ik uit bed... Volledig uitgerust... Heerlijk thuisgevoel meteen, echt wel beetje bizar... Op de bank lekker het Vlaamse en het Nederlandse nieuws gevolgd, eitje gebakken voor stevige brunch... Verhaaltje bijwerken in mijn schrift en beetje overleggen over de komende dagen... Alles helemaal relaxed, totdat opa en oma binnen kwamen... Pauline had ons al gewaarschuwd dat haar ouders nogal veel praatten en weinig zeiden, en ze had niets teveel gezegd... Perry was op de pc bezig en vond dat wel best... Ik uit fatsoen al hun ouwe-koeien-uit-de-sloot-verhalen aanhoren (het waren boeren geweest hun hele leven), zonder dat Perry ook maar moeite deed om zich in het gesprek te mengen... Dank je wel vriend!!! NOT!!! Hahaha... De avond was weer een BBQ-avondje... Daarna weer geborreld en als afsluiten nog een film van Jacky Chan gekeken met Perry, die halverwege de film in slaap viel op de bank... Tegen 2 uur naar bed toe... De rest van onze “avonturen” op het noordereiland krijgen jullie snel weer te horen... Ik verwacht dat het dan echter echt een minderlang verhaal wordt, want ik word zelf echt een beetje ziek van het schrijven van dit verhaal... Duurt zo ontiegelijk lang, dak 'r un lamme errum van gekrege heb...
Geniet van het leven! Doe ik ook....
P.S. Perry en ik zijn wel begonnen met daily work-outs voor de buikspieren en en armen, om de hoeveelheid bier te compenseren... So don't worrie ;)